rhIGF-I

عامل رشد اندوتلیال عروقی یکی از تنظیم کننده های کلیدی رگ زایی است. مهمترین نقش در بدن انسان توسط یک پروتئین از خانواده VEGF ، به نام VEGF-A. VEGF-A ، یک همودیمر گلیکوپروتئین ، 45kDa است و نقش کلیدی در شیمی درمانی و تمایز آنژیوبلاست ها ، در تکثیر اندوتلیوسیت ها (EC) ، در عروق زایی و در بازسازی عروق دارد. در نتیجه پیوند جایگزین یا شکاف پروتئولیتیک ، 4 ایزوفرم اصلی VEGF-a تشکیل شده است که شامل 121 ، 165 ، 189 یا 206 باقیمانده اسید آمینه است.

اینترلوکین 3 یک سیتوکین است ، یک عامل خونی تحریک کننده کلونی چند قدرت که عمدتا توسط لنفوسیت های t فعال تولید می شود. عملکرد اصلی IL-3 شرکت در تمایز و تکثیر پیش سازهای سلول میلوئید است. IL-3 در پاتوژنز تعدادی از بیماری ها از جمله تومورهای خونی دخیل است. IL-3 یک عامل درمانی در درمان شرایط مرتبط با عملکرد خونساز ناکافی مغز استخوان است.

ترومبوپویتین هورمونی از طبیعت گلیکوپروتئین است که عمدتا در کبد سنتز می شود ، تنظیم کننده اصلی فیزیولوژیکی تولید پلاکت. در توسعه پیش سازهای سلول های خونی دیگر شرکت می کند. Tpo و سایر آگونیست های گیرنده TPO عوامل درمانی امیدوار کننده ای هستند.

عامل مهار کننده لوسمی (LIF از زبان انگلیسی ، عامل مهار کننده لوسمی) ، همچنین به عنوان عامل تحریک کننده تمایز (عامل D) یا مهار کننده lpl مشتق از ملانوم (MLPLI) شناخته می شود. LIF در تنظیم خونریزی ، متابولیسم استخوان ، توسعه سیستم عصبی و التهاب دخیل است.

عامل رشد اندوتلیال عروقی یکی از تنظیم کننده های کلیدی رگ زایی است. مهمترین نقش در بدن انسان توسط یک پروتئین از خانواده VEGF ، به نام VEGF-A. VEGF-A ، یک همودیمر گلیکوپروتئین ، 45kDa است و نقش کلیدی در شیمی درمانی و تمایز آنژیوبلاست ها ، در تکثیر اندوتلیوسیت ها (EC) ، در عروق زایی و در بازسازی عروق دارد. در نتیجه پیوند جایگزین یا شکاف پروتئولیتیک ، 4 ایزوفرم اصلی VEGF-a تشکیل شده است که شامل 121 ، 165 ، 189 یا 206 باقیمانده اسید آمینه است.

اینترلوکین 4 یک سیتوکین پلیوتروپیک است که پاسخ ایمنی سلولی و هومورال را تنظیم می کند و در فرآیندهای تکثیر ، تمایز و فعال سازی سلول های انواع مختلف دخیل است. Il-4 توسط لنفوسیت های t فعال ، سلول های ماست ، سلول های دندریتیک ، سلول های NKT ، بازوفیل ها و ایوزینوفیل ها بیان می شود. اپیتلیوم و سلول های تومور منابع IL-4 در بافت ها هستند.

اینترلوکین-6 سیتوکین است که در پاسخ به عفونت یا آسیب بافتی ترشح می شود و تولید پروتئین های مرحله حاد التهاب را تحریک می کند ، خون سازی و پاسخ ایمنی را تحریک می کند.

اینترلوکین 2 یک سیتوکین با خواص پلیوتروپیک است و تنظیم چندین پاسخ عملکردی سلول های هدف را فراهم می کند. این باعث تکثیر سلول های T (به عنوان یک عامل رشد عمل می کند) و سنتز سیتوکین ها توسط سلول های t موثر می شود ، بنابراین پاسخ موثر را فراهم می کند. IL-2 همچنین یک عامل کلیدی برای توسعه ، گسترش و نگهداری سلول های t تنظیم کننده است که نقش مهمی در تضمین تعادل و تنظیم پاسخ ایمنی ، جلوگیری از بیماری های خود ایمنی دارد. اینترلوکین 2 همچنین قادر به فعال کردن تعدادی از سلول های دیگر (لنفوسیت های B ، سلول های NK ، نوتروفیل ها) است ، فرآیندهای فعال سازی و بیان ژن های گیرنده در آنها ، سنتز مولکول های موثر و مسیرهای فسفوریلیشن بسیاری از پروتئین های درون سلولی را تحریک می کند.

IL - 15 یک سیتوکین با عمل پلیوتروپیک است. برای توسعه ، بقا و فعال سازی سلول های NK ضروری است. در القای سلول های اثر سیتوتوکسیک شرکت می کند. Il-15 به عنوان یک ضد کننده اینترلوکین-2 عمل می کند و نگهداری سلول های حافظه CD8+ T و همچنین نگهداری و بقای لنفوسیت های cd4+ و cd8+ t را ترویج می دهد. روی تعدادی از سلول های دیگر عمل می کند.

IL-7 یک عامل رشد خونی است که تمایز لنفوسیت های T را تحریک می کند و از هموستاز سلول های t ساده لوح و سلول های t حافظه پشتیبانی می کند. ممکن است il-7 انسانی در تنظیم رشد لنفوسیت های B پس از زایمان دخیل باشد. IL-7 نقش مهمی در رشد اندام های لنفوئید ثانویه ایفا می کند.

عامل رشد اندوتلیال عروقی یکی از تنظیم کننده های کلیدی رگ زایی است. مهمترین نقش در بدن انسان توسط یک پروتئین از خانواده VEGF ، به نام VEGF-A. VEGF-A ، یک همودیمر گلیکوپروتئین ، 45kDa است و نقش کلیدی در شیمی درمانی و تمایز آنژیوبلاست ها ، در تکثیر اندوتلیوسیت ها (EC) ، در عروق زایی و در بازسازی عروق دارد. در نتیجه پیوند جایگزین یا شکاف پروتئولیتیک ، 4 ایزوفرم اصلی VEGF-a تشکیل شده است که شامل 121 ، 165 ، 189 یا 206 باقیمانده اسید آمینه است.

عامل تحریک کننده کلونی گرانولوسیت-ماکروفاژ یک عامل رشد خونساز و مدولاتور پاسخ ایمنی است. Gm-CSF انسانی یک پروتئین مونومری از 127 اسید آمینه با دو محل گلیکوزیلاسیون است. تنوع گلیکوزیلاسیون منجر به تفاوت در وزن مولکولی در محدوده 14 kDa تا 35 kDa می شود. Gm-CSF غیر گلیکوزیلیزه و گلیکوزیلیزه شده فعالیت مشابهی را در آزمایشگاه نشان می دهد.

فاکتور رشد جفت (PlGF) یک پروتئین از خانواده فاکتورهای رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) است که عمدتا توسط سلول های تروفوبلاست سنتز می شود و رشد عروق جفت و تکثیر سلول های تروفوبلاست را تحریک می کند.

فاکتور سلول های بنیادی یک فاکتور رشد است که عمدتا توسط فیبروبلاست ها و سلول های اندوتلیال تولید می شود. سیتوکین SCF نقش مهمی در بقای و تکثیر سلول های خونی ، ملانوسیت ها و سلول های جنینی ، مهاجرت و تمایز آنها دارد.